Dojście Adolfa Hitlera do władzy

Artykuł opublikowany 31.01.2013




30 stycznia 1933 r. prezydent Paul von Hindenburg powierza Hitlerowi stanowisko kanclerza Niemiec.

Członkowie pierwszego gabinetu:

Adolf Hitler (NSDAP) - kanclerz Rzeszy
Franz von Papen - wicekanclerz
Konstantin von Neurath - minister spraw zagranicznych
Wilhelm Frick (NSDAP) - minister spraw wewnętrznych
Lutz Schwerin von Krosigk - minister finansów
Alfred Hugenberg (DNVP) - minister ekonomii, żywności i rolnictwa
Franz Seldte - minister pracy
Franz Gürtner (DNVP) - minister sprawiedliwości
Werner von Blomberg - minister obrony
Paul von Eltz-Rübenach - minister poczty i transportu
Hermann Göring (NSDAP) - minister bez teki
13 marca 1933: Joseph Goebbels zostaje ministrem propagandy.
5 maja 1933: Hermann Göring zostaje ministrem lotnictwa.

Rząd Adolfa Hitlera w III Rzeszy istniał od 30 stycznia 1933  do 30 kwietnia 1945.
   

Droga Adolfa Hitlera do władzy:

- W 1919 roku nawiązał kontakt z kilkuosobową szowinistyczną - posługującą się frazeologią antykapitalistyczną - grupą polityczną Antona Drexlera, występująca pod nazwą Deutsche Arbeiterpartei (DAP).

- 1 kwietnia 1920 roku doprowadził do przemianowania jej na NSDAP (Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników) i stanął na jej czele.

- 1923 r. – Hitler i Ludendorff przeprowadzają nieudany pucz w Monachium.

- Podczas 9-miesięcznego pobytu w więzieniu za udział w puczu monachijskim pisze Mein Kampf – swój program faszyzmu.

– Następuje bardzo szybki wzrost liczby członków NSDAP z 64 w 1920 r. do 700 tys. w 1933 r.

– W 1930 r. NSDAP zdobywa pokaźną liczbę miejsc w parlamentach krajowych;

– W 1932 r. kapitaliści niemieccy udzielają pomocy finansowej NSDAP (ma stanowić zaporę dla komunizmu) – partia Hitlera staje się najsilniejszą partią w Reichstagu (niemieckim parlamencie).



   

    Rząd Adolfa Hitlera (30 stycznia 1933)
 
Sytuacja polityczna i gospodarcza w Republice Weimarskiej (1919 -1933) po I wojnie światowej była niezwykle trudna. Wysokie bezrobocie, świadomość utraty części terytorium oraz konieczność spłaty ogromnych odszkodowań wojennych, wywoływało w społeczeństwie niemieckim stan beznadziei. W dłuższym przedziale czasu taki stan powoduje radykalizację nastrojów. Ludzie rozpaczliwie poszukują przyczyn kryzysu i wówczas bardzo łatwo nimi manipulować. Starym jak świat wybiegiem przywódców - w takich przypadkach - jest wskazanie i zdefiniowanie wroga zewnętrznego lub wewnętrznego. I Hitler wrogów znalazł - to Żydzi i komuniści. Po zwycięstwie rewolucji październikowej w Rosji, klasa robotnicza w całej Europie była podatna na idee komunistyczne. Antysemityzm przemawiał do klas niższych, a antykomunizm do burżuazji, która lękała się utraty przywilejów i majątków.

Historia lubi się powtarzać. Państwo nie może dopuszczać do nadmiernej pauperyzacji społeczeństwa. Trajlowanie obywateli dobrymi wskaźnikami ekonomicznymi, wywołuje tylko frustracje, bo rodzi pytanie: - "dlaczego jest mi tak źle, skoro jest tak dobrze?" Wzrost PKB nie wyklucza rozszerzania się sfer ubóstwa. Można to łatwo prześledzić studiując kolejne Roczniki Statystyczne RP. "Wykluczeni", nie żyjący a wegetujący, są podatni na populizm partii politycznych ubiegających się o władzę. Oni zrezygnują z części wolności obywatelskich za obietnice poprawy warunków materialnych. Tak rodzą się dyktatury i totalitaryzmy!




 

           Adolf Hitler 


WISŁAWA SZYMBORSKA

Pierwsza fotografia Hitlera

A któż to jest ten dzidziuś w kaftaniku?

Toż to Adolfek, syn państwa Hitlerów!

Może wyrośnie na doktora praw?

Albo będzie tenorem w operze wiedeńskiej?

Czyja to rączka, czyja, oczko, uszko, nosek?

Czyj brzuszek pełen mleka, nie wiadomo jeszcze:

drukarza, konsyliarza, kupca, księdza?

A dokąd te śmieszne nóżki zawędrują, dokąd?

Do ogródka, do szkoły, do biura, na ślub

może z córką burmistrza?

Bobo, aniołek, kruszyna, promyczek,

kiedy rok temu przychodził na świat

nie brakło znaków na niebie i ziemi:

wiosenne słońce, w oknach pelargonie,

muzyka katarynki na podwórku,

pomyślna wróżba w różowej bibułce,

tuż przed porodem proroczy sen matki:

gołąbka we śnie widzieć - radosna nowina,

tegoż schwytać - przybędzie gość długo czekany.

Puk puk, kto tam, to stuka serduszko Adolfka.

Smoczek, pieluszka, śliniaczek, grzechotka,

chłopczyna, chwalić Boga i odpukać, zdrów,

podobny do rodziców, do kotka w koszyku,

do dzieci z wszystkich innych rodzinnych albumów.

No, nie będziemy chyba teraz płakać,

pan fotograf pod czarną płachtą zrobi pstryk.

Atelier Klinger, Grabenstrasse Braunau,

a Braunau to niewielkie, ale godne miasto.

solidne firmy, poczciwi sąsiedzi,

woń ciasta drożdżowego i szarego mydła.

Nie słychać wycia psów i kroków przeznaczenia.

Nauczyciel historii rozluźnia kołnierzyk

i ziewa nad zeszytami.

Nikt nie rodzi się zbrodniarzem. To przypadłość nabyta!!!

W dniu dojścia Hitlera do władzy w prasie angielskiej pojawia się po raz pierwszy wzmianka o potworze z Loch Ness. Tak więc 30 stycznia 1933 roku następuje jednoczesna inicjacja dwóch potworów.