MODLITWA O KONIEC ŚWIATA

Artykuł opublikowany 5.01.2016



BOŻE - jeśli możesz to spraw by ten świat zniknął. Podobno jesteś nieskończenie doskonały, wszechmocny i w dodatku miłosierny.
Początek miałeś całkiem niezły: - stworzyłeś światło w ciemności, wyznaczyłeś nieboskłon i umieściłeś na nim ciała niebieskie, zaprojektowałeś i tchnąłeś życie w niezliczoną ilość gatunków flory i fauny. Ale gdy przyszło do ulepienia człowieka to wyprodukowałeś bubla. Słabym usprawiedliwieniem i małą pociechą dla Homo sapiens jest fakt, że działo się to w zapiątek. Doskonały twórca tworzy doskonałe dzieła w każdym miejscu i o każdej porze. A cóż to jest za doskonałość, którą trzeba poprawiać? Miller; Komorowski; Tusk; Duda; Kaczyński; Dziwisz... - a kysz!!!

Zatem - jeżeli paradoks omnipotencji to tylko wymysł zuchwałych filozofów - kończ waść i wstydu oszczędź, albowiem prawdziwego demiurga poznaje się po tym jak unicestwia, a nie inicjuje.


*

Ateistą jestem z powodów moralnych. Podzielam intuicję Stanisława Lema: - świat jest skonstruowany tak fatalnie, że wolę wierzyć, iż nikt go nie stworzył!
Osobiście nie wznoszę modłów do bogów, ale staram się zrozumieć ludzi, którzy dla osiągnięcia spokoju wewnętrznego czują potrzebę rozmowy z irracjonalnym absolutem. Z zastrzeżeniem wszakże, że ma ona charakter monologu. W momencie, gdy ktokolwiek usłyszy odpowiedź od najwyższego, powinien niezwłocznie udać się do psychiatry.

Tekst Modlitwy o ...  jest przewrotny. Nosi znamiona oskarżenia. Jestem optymistą wręcz niepoprawnym, żeby nie powiedzieć chorobliwym. Kocham życie tu, na Ziemi, bo przecież nie ma "lepszych światów". Układ Słoneczny będzie jeszcze istniał circa 4 miliardy lat i bogowie muszą się z tym pogodzić, bo łaski nie robią. Gorzej z życiem na naszej planecie. Ono już niestety nie zależy tylko od super przewidywalnej Natury, ale jest również funkcją - trudnych do odgadnięcia - destrukcyjnych działań człowieka. I tu przychodzi mi w sukurs wiara w potęgę ludzkiego rozumu.

Współczesna Rzeczpospolita Polska "psuta" jest w sposób pełzający już od 1997. Obecnie proces ten uległ gwałtownemu przyspieszeniu. Apeluję aby nie popadać w histerię i nie prześcigać się w tworzeniu czarnych scenariuszy. Trzeba się skonsolidować i demonstrować niezadowolenie z prób paraliżowania demokratycznych struktur państwa. Może spowoduje to oddolne odrodzenie społeczeństwa obywatelskiego i zaprocentuje w przyszłości wzrostem frekwencji wyborczej? Wszak wymiana polskich rządów odbywa się w czteroletnim interwale.
Rodacy - damy radę! Miejcie tylko oczy szeroko otwarte, bo wczorajsi "psuje" stroją się już dzisiaj w piórka żarliwych obrońców demokracji. W rzeczy samej bronią partiokracji.


A koniec świata daleki, więc nierealny. Nie przejmują się nim bohaterowie wiersza CZESŁAWA MIŁOSZA:

 Piosenka o końcu świata

W dzień końca świata
Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji,

Rybak naprawia błyszczącą sieć.

Skaczą w morzu wesołe delfiny,

Młode wróble czepiają się rynny

I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć.

W dzień końca świata

Kobiety idą polem pod parasolkami,

Pijak zasypia na brzegu trawnika,

Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa

I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa,

Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa

I noc gwiaździstą odmyka.

A którzy czekali błyskawic i gromów,

Są zawiedzeni.

A którzy czekali znaków i archanielskich trąb,

Nie wierzą, że staje się już.

Dopóki słońce i księżyc są w górze,

Dopóki trzmiel nawiedza różę,

Dopóki dzieci różowe się rodzą,

Nikt nie wierzy, że staje się już.

Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem,

Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie,

Powiada przewiązując pomidory:

Innego końca świata nie będzie,

Innego końca świata nie będzie.

Ocalenie, 1945

* Do zilustrowania końca świata wykorzystałem zdjęcie z erupcji wulkanu Eyjafjallajökull na Islandii w kwietniu 2010. Rzecz zupełnie normalna i dzięki pomiarom sejsmologicznym, w znakomitej większości przypadków, przewidywalna. Ergo nie ma to nic wspólnego z gniewem bogów. Prędzej jestem gotów uwierzyć, że to prochy Piastów i Jagiellonów uciekały w popłochu z katakumb wawelskich, na wieść o nieracjonalnej decyzji pochówku współczesnego Prezydenta RP w nekropolii królewskiej.